2 t/m 6 juni 2015

Na terugkomst van de ochtend game drive waarbij we beide soorten neushoorns hebben gezien blijkt dat Fred zich niet goed voelt en zowel last van zijn keel als van zijn longen heeft. We zien dus alleen zijn vrouw Wilma bij het ontbijt. We vinden het echt sneu, heeft ie een leuk verblijf gewonnen, is ie ziek. Aangezien geen van de gasten wat bij zich heeft besluit ik in mijn medicijn tasje te duiken en wat te overhandigen. De rest van de overgebleven dagen kan ik iig niet meer stuk voor hun haha. Wat wij gek genoeg belangrijker vinden is dat we zelf geen griep oppikken tijdens deze vakantie en we zijn dan toch ook wel een beetje blij dat we Fred weinig tot niet zien. Tijdens het ontbijt komt Lee-ann, de manager met slecht nieuws...de door ons gereserveerde full body massage (wat volgens de reviews erg goed schijnt te zijn) gaat wegens familiaire omstandigheden van de therapeut niet door. Toen ze zei dat ze slecht nieuws had, dachten wij aan iets veel ergers en maken haar dan ook duidelijk dat het echt niet erg is. In plaats daarvan hebben we de gelegenheid om een nieuwe vriendschap te sluiten en wel met Ruby de huishond. Ze besluit dat ze Mies wel erg aardig vindt en kruipt tegen hem aan op de bank en valt al snurkend in diepe slaap! Dit houdt zelfs beide managers van hun werk af hahaha Dit verblijf bij Elephant Rock moet niet te lang duren hoe lekker en fantastisch het ook is, want de hoeveelheid en kwaliteit van het eten dat we aangeboden krijgen is meer dan perfect. Tijdens de game drive die middag heb ik al direct spijt dat ik geluncht heb...het is op zijn zachtst gezegd nogal een hobbelige rit en de maaltijd drukt behoorlijk op mijn blaas en op het moment dat ik bijna in mijn broek plas komen we midden in een kudde buffels terecht....ff wachten dus haha!! De buffels komen letterlijk op minder dan een meter afstand langs de auto en we durven en kunnen hierdoor nauwelijks bewegen. Als ze eenmaal voorbij zijn komt er een melding via de board radio binnen dat de leeuwenwelpjes wederom gesignaleerd zijn.....nog niet plassen dus... Als we eenmaal stoppen voor thee, koffie en warme chocolade kan ik eindelijk mijn pit-stop maken. Zodra ik terug kom zeg ik voor de grap dat ik geen leeuw of luipaard ben tegengekomen. Stephanie de ranger verteld hierop het ene na het andere verhaal van close encounters...totdat ik zeg dat er een olifant aankomt...binnen mum van tijd zaten we in de auto en reden we weg hahaha! Na die ochtend een laatste game drive te hebben gedaan met helaas weinig wild door het wat koude weer moeten we deze fantastische plek verlaten. Er staat ons een rit van ruim 6 uur naar St. Lucia te wachten. In 2010 zijn we hier ook geweest, maar hebben we vanwege regen en wind meerdere activiteiten niet kunnen doen. Bij aankomst is het gelukkig top weer! Zodra de avond valt wordt het koud en winderig en zien we tijdens de night drive op een Bush pig en enkele hertachtigen na geen reet. Die nacht gaat het er stormen ...wederom geen walvistour dus (shit...mooi k....). Hier balen we toch wel lichtelijk van. De dag erna besluiten we het iSimangaliso Wetland Park in te gaan. Dit ligt langs Zuid-Afrika's noordkust KwaZulu-Natal en is een sublieme bestemming. Het staat zelfs op de lijst van werelderfgoederen. Het park werd in december 1999 als eerste park van Zuid-Afrika op de Werelderfgoedlijst geplaatst en werd de Wetlands Authority opgericht om het gebied te beheren. Daarvoor moesten echter eerst 16 percelen land worden samengevoegd - een combinatie van staatsgronden, voormalige militaire zones en bossen voor economische exploitatie. Met een omvang van 260.000 hectare is het park, dat uitgroeit tot een belangrijk nationaal park, tegenwoordig een van de grootste van Zuid-Afrika.Het is dan ook een verbazingwekkend natuurfenomeen met vijf ecosystemen. Hier bevinden zich koraalriffen, strand- en kustbossen, zout- en zoetwatermoerassen; open riviermondingen; weelderige kustvlaktes en drogere bosgebieden. Dikke beboste kustduinen, waarvan sommige tot de grootste begroeide duinen ter wereld behoren, scheiden de zee van het land langs de 280 km lange kust. In dit park ga je terug in de tijd met de zandbossen van de fossielrijke, westelijke stranden van Lake St Lucia. Hier laten de sedimentaire rotsen een verbazingwekkend goed bewaarde collectie zeefossielen zien van uitzonderlijke wetenschappelijke en geografische betekenis. Tegenwoordig bestaat het uit twee delen de westkant en de oostkant. Vandaag kiezen we voor de oostkant met als eindbestemming Cape Vidal een prachtig strand waar we heerlijk een paar uurtjes hebben kunnen relaxen met een fantastisch zonnetje. Verder zien we helaas vanwege de wind weinig dieren in het park en hebben geen geluk met het zien van 1 van de vele luipaarden die in dit park rondsluipen! Om 15 uur moeten we terug zijn bij ons verblijf omdat we worden opgehaald voor een bootcruise. Helaas zien we ook hier weinig Hippo's en andere vogelsoorten en op de terug weg trekt de wind zo hard aan dat het lijkt of we op open zee zitten. In tegenstelling tot de cruise in 2010 valt dit dus ook best tegen. Gezien het nog slechtere weer wat in St. Lucia verwacht wordt besluiten we de volgende dag onder begeleiding van EuroZulu in een grote 4x4 waar we gewoon moeite hebben om in te klimmen naar Hluwehluwe/ Imfolozi game park te gaan. De eigenaar (Jeff) is onze gids vandaag en samen met nog een gezellig ander Nederlands stel die ook al eerder in Afrika en de bush zijn geweest (door ervaren ogen kijk je toch anders de bush in en zie je meer) gaan we op weg. In 2010 hebben we hier een paar nachten overnacht en vooral veel neushoorns gezien. Nu onder begeleiding van een fantastische gids die echt passie heeft voor wat hij doet rijden we in het begin flink door, hij besluit koffie en ontbijt te doen op een prachtige plek waar de Imfolozi rivier door heen stroomt. Echter staat deze geheel droog en dit verklaart direct waarom er in St. Lucia geen water is...als de rivier hier droog staat heeft St. Lucia geen water. Na het ontbijt rijden we verder en vinden we al snel heel veel leeuwen sporen, een groep van 13 stuks verteld Jeff. Hij stapt uit en laat Mies en het andere Nederlandse stel de sporen zien en juist op dat moment hoor ik de leeuwen keihard brullen aan de andere kant van de auto...we zien ze niet maar kunnen de buffels zien rennen en horen uiteindelijk met bijna een hartverscheurend geluid hoe ze de buffel doden en opvreten. Maar helaas kunnen we dit alles niet zien en alleen horen...zo dicht bij en tegelijkertijd zo ver weg .... Hierna scheuren we letterlijk en figuurlijk door het park heen zodra we horen dat er een jagende cheetah is gesignaleerd ....als we onze armen omhoog doen is het net alsof we in een lange rollercoaster zitten. Maar het harde rijden is niet voor niets....we zien de cheetah en daarna zelfs twee die jagen op impala's. Je ziet ze alle kanten opschieten en opeens is het stil....de kill is gemaakt...maar wederom net niet waar wij ze kunnen zien. Maar nu hebben we iig voor het eerst echt goed in het wild een cheetah kunnen zien. De dag kan niet meer stuk iig! We zijn blij dat we de keuze hebben gemaakt om juist vandaag naar het binnenland te trekken want in St. Lucia is het bar en boos. Nu zitten we ook wel ingepakt met skimuts, sjaal, handschoenen en heel veel lagen in de auto, maar we hebben iig geen regen. Na een heerlijke braai waar we ook een beetje konden opwarmen laat Jeff ons nog meer mooie plekken zien in het park waardoor we echt anders tegen dit park aankijken dan in 2010...we hebben toen veel gezien maar ook veel gemist. Mocht er iemand gaan...boek Jeff! Bij terugkomst waren we redelijk vermoeid zijn we snel lekker gaan eten en daarna vroeg ons bedje ingedoken.